لباس سنتی مردانه مازندران
لباس سنتی یا محلی لباسی است که افراد بومی یک منطقه میپوشند. لباس سنتی مردانه مازندران، برگرفته از آداب و رسوم آن منطقه است. پوشش سنتی در شهر های کوچک و روستاهای مازندران با هم تفاوت چندانی ندارد و غالبا مردم هر منطقه را از نوع پوشش و گویش شان می شناسند.
تیکه های لباس مردانه مازندران
تیکه های لباس سنتی مردانه مازندران عبارتند از:
- جامه یا جومه: این لباس از کرباس، چلوار یا ابریشم تهیه می شود.
- نیم تنه: پوششی مردانه است که در فصول سرد سال می پوشند و معمولا سه ویژگی دارد 1. دکمه دار است 2. دارای رنگ مشکی یا کبود می باشد 3. یقه آن برش هفت یا v دارد.
- قبا، چوخت یا کولک: کت پشمی ساده تیره رنگ با یقه برگردان و جلو دکمه دار، که مردان در زمستان روی جامه میپوشند.
- شلوار یا تمان یا پشمبال: جنس شلوار از کرباس و نوع زمستانه آن چوقا می باشد.
- لباده: تن پوش بلندی از جنس کرباس یا فاستونی است روی کمر لباده شالی به نام کمر شال از جنس پشم یا ابریشم میبستند.
- علیجه یا سرداری: لباسی اعیانی بلند تر از کت معمولی و تا نزدیک زانو است.
- بوشلوق: تن پوشی با آستین بلند نمدی است که مورد استفاده چوپانها قرار میگیرد.
- شولا: این پوشش پشمی بلند را نیز چوپانها در شب استفاده می کنند.
- چوخا: به عنوان استر درونی شولا به کار میرفت.
- کردک: مانند شولا مورد استفاده چوپانها است.
- پستک: تن پوش نمدی شبیه جلیقه ساده و گشاد اما نمدی که کوتاهتر از شولا و بوشلوق است.
- دستکش: بیشتر درنقاط کوهستانی مورد استفاده است جنس آن یا از پشم بره تازه متولد شده و یا از الیاف پستتر بود و به آنها پنج انگلیسی ( پنج انگشتی ) و یک انگلیسی ( یک انگشتی ) میگفتند
سرپوش محلی مردان در مازندران
- کلاه نمدی: جنس این کلاه از پشم حلاجی شده برای فصل زمستان است.
- کلاه گوشی: قسمت پشت و دو گوش جلوی این کلاه لب برگشته است.
- شب کلاه: به دو صورت ساده و کاسه ای از الیاف پشمی تهیه شده و هنگام خواب مورد استفاده قرار می گیرد.
- پوستین کلاه: بهترین نوع آن از پوست بره تازه تهیه میشود و به آن کلاه پوستی نیز میگویند.
- کلاه سنگسری: کلاه پشمی کاسه ای شکلی که درون آن عرقچین و سطح آن دارای روزنه است.
- مندل: دستاری نخی به شکل عمامه که دنباله آن پشت گردن آویزان میشود. به شال آن « میربند » و هنگامی که بر سر میگذاشتند مندل میگفتند این کلاه درمناطق جلگه ای استفاده میشد.
پاپوش محلی مردان در مازندران
- جرب: جوراب ویژه چوپانها بود. انواع کرانتری از آن نیز با عنوان های رنگ رشت و آق بانو وجود داشت. نوع دیگر آن را گردن جرب میگفتند. و بافت ساده و یک رنگ داشت.
- کوش: مردم نواحی کوهستانی گیوه به پا میکردند. گروهی نیز گیوه کرمانشاهی که از نخ ابریشمی با الیاف زیبا و کف چرم یا کائوچو بود، میپوشیدند. صندلهای با کف نازک از چوب افرا یا ملیچ را چوکوش میگفتند.
- شیخی کوش: کفشی از چرم و به شکل نعلین که اغلب مورد استفاده روحانیون قرار می گرفت. چوموشک یا چموشک: کفشی با کفی از چرم گاو و پاشنه نعل آهنی که تا مچ پا بود و در همه فصول استفاده میشد.
- چاروق: سنتیترین کفش این ناحیه که معمولا” باپاتوئه استفاده میشود. جنس آن چرم و دارای بندهای بلند برای بستن دور پا است.
معرفی منبع:
تولیدی و عمده فروشی پوشاک مشهد، با ارائه ی محصولات کاملا ایرانی مانند: لباس خواب مردانه و زنانه، لباس ورزشی مردانه و زنانه، لباس راحتی مردانه و زنانه، تاپ شلوارک مردانه، تاپ شلوارک زنانه، شلوارک کتان مردانه، انواع ساق های رنگی زنانه و… در نظر دارد با تولید لباس سنتی تمامی اقوام ایرانی سعی در ترویج فرهنگ اصیل کشور عزیزمان و تشویق به استفاده از لباس های سنتی زیبا دارد.
مطالب مرتبط: